Η παιδεία το μεγάλο στοίχημα για την Ελλάδα του αύριο

 Του Νίκου Κωστόπουλου,

 υπεύθυνου της Γραμματείας

 Επιστημονικών Φορέων

 της Νέας Δημοκρατίας

Η σημερινή εικόνα της Ελλάδας είναι γνωστή: «Κρίση, κατάπτωση θεσμών και απώλεια αξιών». Ακούγεται κλισέ αλλά δεν είναι. Όσο δεν παραδεχόμαστε ότι στην χώρα πάσχει περισσότερο από οτιδήποτε η ίδια η κοινωνία, τότε δεν χρησιμοποιούμε την αλήθεια ως σημείο έναρξης μιας δίκαιης και ισορροπημένης ανάλυσης. Σε κάθε κοινωνική παθογένεια, η παιδεία και ειδικότερα η εκπαίδευση αποτελούν το βασικό εργαλείο εξόδου από την κρίση και την διαμόρφωση μιας εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής.

Σήμερα, βρισκόμαστε ξανά στα γνωστά αποτυχημένα μονοπάτια που οι ιδεολογισμοί κάποιων συνεχίζουν να επιβάλλουν. Επένδυση στην μετριότητα, έμφαση στις συνδικαλιστικές ισορροπίες του παρελθόντος, απομάκρυνση από την Ευρώπη των αξιών, συνεχείς αλλαγές, εσωτερική διαπόμπευση του Πανεπιστήμιου σε συνεργασία με τους «ιδεολογικούς τους» συμμάχους της καταστροφής, και απαξία σε οτιδήποτε η ιδιωτική πρωτοβουλία μπορεί να προσφέρει.
Οφείλουμε να κινηθούμε προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση πάνω στους παρακάτω άξονες:

Εθνική επένδυση

στην Αριστεία

Η Αριστεία δεν είναι ρετσινιά όπως διαλαλούν οι προφήτες του σκοτεινού χθες. Η Αριστεία μονολεκτικά συνοψίζει την ευγενή άμιλλα και το πάθος να ξεπερνάμε τον εαυτό μας και για εμάς και για την εξέλιξη της κοινωνίας. Πιστεύουμε ότι αν, ως Έθνος, επενδύσουμε στην Αριστεία τότε όχι μόνο θα ανακόψουμε την εκροή γνώσης αλλά θα ενισχύσουμε και τον επαναπατρισμό της.

Έμφαση στην καινοτομία,

την τεχνολογία, την έρευνα

Κανένα έθνος, καμία κοινωνία, καμία χώρα δεν μπορεί να σταθεί στο διεθνές γίγνεσθαι αν δεν δίνει έμφαση στην έρευνα και την τεχνολογία. Ήδη, η ΕΕ παρέχει πολλές δυνατότητες για κεφάλαια και συμπράξεις προς αυτή την κατεύθυνση. Τα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες υπάρχουν. Δρουν και διαπρέπουν και το μόνο που χρειάζεται είναι ο συντονισμός τους για να παράξουν ένα εθνικό προϊόν που θα αποτελέσει με τη σειρά του εξαγώγιμο προϊόν προστιθέμενης αξίας.

Επανασύνδεση του σχολείου

με τις Ευρωπαϊκές Αρχές

Οι μαθητευόμενοι μάγοι της «Πρώτη Φορά Αριστερά» είναι φοβικοί και μισούν τις αρχές της Ευρώπης. Αν και κατ’ όνομα στηρίζουν την Ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, δεν προβαίνουν σε καμίας φύσης στήριξη ευρωπαϊκών πρωτοβουλιών στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Δεν συνεργάζονται, δεν κοιτούν σε επιτυχημένα παραδείγματα άλλων Ευρωπαϊκών χωρών. Τα δικά τους παραδείγματα «κοιτάνε» στην Κούβα και την Βενεζουέλα.

Δίκαιο και σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα για μια 10ετια

Όλες οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης άλλαζαν υπερβολικά συχνά το εκπαιδευτικό σύστημα. Η μόνη μεταρρύθμιση που είχε διακομματικό χαρακτήρα «ξηλώθηκε» από τους κυβερνώντες γιατί ενοχλούσε την παραδοσιακή τους πελατεία: μπαχαλάκηδες, αναρχικούς, αιώνιους φοιτητές και αντιεξουσιαστές. Τώρα χρειάζεται ένα, εκπαιδευτικό σύστημα, σύγχρονο, ευρωπαϊκό με ορίζοντα δεκαετίας.

Συμβούλιο

Εκπαιδευτικής Πολιτικής

Προσωπικότητες εγνωσμένης αξίας να συνυπάρξουν με θεσμικό ρόλο για την συνεχή βελτίωση και βελτιστοποίηση του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Χωρίς κομματικές εμμονές και αποκλεισμούς, ακαδημαϊκοί και άνθρωποι της εκπαίδευσης συνυπάρχουν για το καλό του Εθνικού Σχεδίου για την Παιδεία.

Ιδιωτικά Πανεπιστήμια

Πάγιο αίτημα της παράταξης μας και αναγκαία θεσμική αλλαγή για να πάψουμε να είμαστε παγιδευμένοι στο φαύλο κύκλο του κρατισμού που κρατά «όμηρο» και το κρατικό Πανεπιστήμιο. Ιδιωτικό δεν σημαίνει «πανεπιστήμιο με άξονα το κέρδος», αλλά απαλλαγμένο από τον σκοταδισμό αυτών που ζουν ακόμα με μετασοβιετικές φαντασιώσεις. Εθνικό Σύστημα Παιδείας σημαίνει συμπόρευση όλων.

Κοινές πρωτοβουλίες δημοσίου και ιδιωτικού τομέα για μονάδες Ερευνητικής Παραγωγής (ResearchHubs)

Στην σύγχρονη Ευρώπη και παντού στον πολιτισμένο κόσμο, οι κοινές πρωτοβουλίες δημιουργούν δυνατότητες για την προαγωγή της έρευνας. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα εγνωσμένης αξίας Πανεπιστήμια στον κόσμο συνεργάζονται με αρχές και μέσα από ασφαλιστικές δικλείδες με τον ιδιωτικό τομέα, ώστε να υπάρξουν σημαντικά αποτελέσματα για τις κοινωνίες. Ήδη, πολλοί Έλληνες ερευνητές συμμετέχουν σε τέτοια προγράμματα στο εξωτερικό.

Πέραν των παραπάνω, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κομβικό ρόλο στα θέματα εκπαίδευσης παίζουν οι εκπαιδευτικοί που, στην μεγάλη τους πλειοψηφία, είναι σκληρά εργαζόμενοι σε αντίξοες συνθήκες. Ως εκ τούτου οφείλουμε να τους ακούσουμε και να επενδύσουμε στο μέλλον τους, ως επένδυση στο μέλλον όλης της κοινωνίας.

Ενδεικτικές κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να είναι:

Προγραμματισμός αναγκών του εκπαιδευτικού συστήματος.

Διασύνδεση Πανεπιστημίων με τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων

Δημιουργία Ακαδημίας Έρευνας της Εκπαίδευσης.

Εθελοντικό σώμα συμμετοχής για την εκπαίδευση των Ομογενών.

Συνεχής αξιολόγηση και επιμόρφωση.

Όλα τα παραπάνω θα αποτελέσουν μια δυναμική ώθηση προς τα εμπρός που θα λειτουργήσει ως αμυντική ανάσχεση στην προσπάθεια της σημερινής κυβέρνησης για αφελληνισμό, κομματικοποίηση και κρατικοποίηση, για ίδια πολιτικά οφέλη, και του τομέα της εκπαίδευσης.

Αν δεν σεβαστούμε την παιδεία, τότε η εκπαίδευση γίνεται φυλακή. Αν δεν πιστέψουμε ότι η εκπαίδευση είναι κοινωνικό αγαθό που δημιουργεί ελεύθερους, σύγχρονους πολίτες τότε θα έχουμε αποτύχει.