Η μεγάλη κατ’ επιλογήν της Ελληνίδα, αφού από ιδιοτροπία της τύχης και μόνο γεννήθηκε Γαλλίδα,
η Ζακλίν ντε Ρομιγύ, αναφέρει στην μνημειώδη μελέτη της "Άνοδος και πτώση των κρατών κατά τους αρχαίους Έλληνες συγγραφείς" ότι η ηθική πτώση, ο εκπεσμός των αξιών προηγείται πάντοτε της υλικής κατάρρευσης. Η αποδόμηση των συλλογικών αξιών που συνέχουν μία κοινωνία έχει την ισχύ Ύβρεως που αναπόφευκτα επιφέρει και τη Νέμεση.
 |
| Της Τζένη Γεωργατζέλη |
Σε ολόκληρη την μεταπολιτευτική περίοδο, η οποία έχει στο ενεργητικό της και σημαντικά επιτεύγματα να επιδείξει, εκπρόσωπος της Ύβρεως εντός της Ελληνικής κοινωνίας υπήρξε σχεδόν πάντοτε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κομματικοί πρόδρομοι, τους οποίους πρόθυμα στέγαζε.
Από την εποχή που η "ροζ αριστερά" στήριζε με φανατισμό διάφορες τυραννίες, όπως του Τσαουσέσκου στην Ρουμανία ή του Χότζα στην Αλβανία, μέχρι την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ, ως πολιτικός κληρονόμος αυτής της αριστεράς, πρόβαλε ως η αιχμή του δόρατος των εθνοαποδομητών πέρασαν αρκετά χρόνια. Ας βοηθήσουμε λοιπόν την μνήμη να ανακαλέσει τα πειστήρια της ενοχής.
Έδωσε τροφή στην Σκοπιανή αναίδεια, αφού υπήρξε το μοναδικό Ελληνικό κόμμα που με τόση ένταση στήριξε την επιχειρηματολογία των Σκοπιανών στην προσπάθεια τους να σφετερισθούν ένα μείζον κλάσμα της Ελληνικής ιστορίας.
Προσπάθησε να ενσπείρει στην Ελληνική κοινωνία ενοχικά σύνδρομα χρησιμοποιώντας φρικώδη προπαγανδιστικά τεχνάσματα: ρατσιστές οι Έλληνες γιατί επιμένουν στην υπεράσπιση της εθνικής τους ιδιοπροσωπίας, κατασυκοφάντηση της εκκλησίας γιατί επιμένει να υποστηρίζει την δογματική της (όπως ακριβώς κάνουν όλες οι θρησκείες και δόγματα στον πλανήτη), στην πυρά οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας γιατί επιμένουν στο προφανές… να εξακολουθήσουν να είναι "ένοπλες" και να είναι "δυνάμεις"... Ο κατάλογος της ΣΥΡΙΖΑικής απρέπειας είναι μακρύς!
Αλλά και στα ζητήματα που αφορούν την κοινωνία και την οικονομία ο ΣΥΡΙΖΑ διέπρεψε υποσκάπτοντας τα θεμέλιά τους, με διαβολή, συκοφαντία, δημαγωγία. Πότε "προβοκάροντας" μεγάλες επαγγελματικές ομάδες, πότε αφιονίζοντας άλλες, εκκόλαψε το αυγό του κακού. Θεοποίησε την λογική της ήσσονος προσπάθειας, έσπειρε το ζιζάνιο της διχόνοιας ανάμεσα στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, αποχαλίνωσε κάθε είδους παραλογισμό στην διαχείριση των κοινών.
Ωστόσο, το κακό που προξενούσαν αυτές οι "περίεργες ιδέες", παρέμενε υπό έλεγχο, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στο πολιτικό περιθώριο. Από την στιγμή που "το λάθος που δεν έπρεπε να γίνει" έγινε και ο κουρασμένος Έλληνας ψηφοφόρος επέτρεψε σε αυτήν την ομάδα του πολιτικού περιθωρίου να κυβερνήσει, το πρόβλημα προσέλαβε εφιαλτικές διαστάσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ "κατόρθωσε" στο διάστημα που κυβερνά να γονατίσει την χώρα.
Είναι υπεύθυνος για την εθνική ήττα στην οποία μας οδήγησε με το διαβόητο δημοψήφισμα. Η προκήρυξή του αλλά και τα όσα τραγικά το ακολούθησαν χρέωσαν την Ελλάδα με δεκάδες δις ευρώ, διέλυσαν το τραπεζικό σύστημα και ταπείνωσαν τον λαό, ο οποίος εμβρόντητος διαπίστωσε ότι μέσα σε λίγες ώρες ο πρωθυπουργός είχε πετάξει την εντολή του στα σκουπίδια!
Και τα χειρότερα είναι μπροστά μας ακόμη…
Η στάσιμα υψηλή ανεργία, η απουσία κάθε προοπτικής, ωθεί τους Έλληνες στην μετανάστευση. Η πατρίδα απορφανίζεται από το δυναμικότερο κομμάτι της, τους νέους της.
Η οικονομία, κλινικά νεκρή, αποστερεί τον λαό από κάθε αίσθημα αισιοδοξίας. Σε λίγο το ιδιωτικό χρέος των Ελλήνων, το οποίο ήδη έφθασε τα 240 δις ευρώ, θα αποσωληνώσει αναγκαστικά τον ασθενή. Η χώρα κινείται σχοινοτενώς μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης!
Οι εθνικοί κίνδυνοι είναι και αυτοί παρόντες. Ο Θουκυδίδης προσφυώς είχε παρατηρήσει ότι "μοίρα των αδυνάτων είναι να υποχωρούν όσο τους επιτάσσει η αδυναμία τους και των ισχυρών να προχωρούν όσο τους επιτρέπει η δύναμή τους". Σήμερα η Ελλάδα είναι ανίσχυρη και κυκλωμένη από "δύστροπους γείτονες".
Ο τόπος πρέπει να δραπετεύσει από το βασίλειο του ζόφου! Γι αυτό, είναι σήμερα περισσότερο από ποτέ επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας μιας πλατιάς κοινωνικής συμμαχίας που να μπορεί να οργανώσει αυτήν την πορεία προς το μέλλον. Χρειαζόμαστε μία έντιμη και ειλικρινή πρόταση προς τον Ελληνικό λαό, η οποία δεν θα χαϊδεύει μεν τα αυτιά κανενός αλλά, ταυτόχρονα, θα πείθει ότι μπορεί να εγγυηθεί την ανάταξη της χώρας!
Με αυτόν τον τρόπο περιγράφω αυτό, που κατά την άποψή μου, συνιστά θεμελιώδες καθήκον της αντιπολιτεύσεως, ιδιαίτερα δε της μείζονος.
Πρέπει να το πράξουμε! Το χρωστάμε στα παιδιά μας! Δεν έχουμε δικαίωμα να αποτύχουμε!
Τζένη Γεωργαντζέλη
